هفته نامه «نماینده» - مراسم افتتاحیه مجلس دهم، شنبه هفته گذشته هشتم خرداد با حضور مسئولان کشوری، لشکری در بهارستان برگزار شد. پیام مقام معظم رهبری و قرائت سوگندنامه منتخبان، مهمترین برنامه مراسم افتتاحیه بود؛ سپس مهمانان ویژه صحن علنی مجلس را ترک کردند و بعد از آن ترکیب شعب پانزده گانه، مشخص شد.
تجدید میثاق با آرمانهای حضرت امام(ره) از دیگر برنامههای روز نخست مجلس دهمیها بود؛ سپس نمایندگان تازه نفس در کنار نمایندگان با تجربه خود را برای جلسه دوم که دستور «رأی به اعضای هیئترئیسه موقت» اعلام شد، آماده کردند. قبل از تشکیل رسمی پارلمان، علی لاریجانی «گزینه فراکسیون ولایت» و محمدرضا عارف «گزینه فراکسیون امید» معرفی شدند و تصمیم برآن شد، رئیس مجلس دهم از بین این دو گزینه با رأی منتخبان ملت در صحن علنی مجلس انتخاب شود.
عقربهها، ساعت ۸:۲۰ را نشان میداد که دستور دومین جلسه مجلس دهم در روز یکشنبه از سوی عبدالرضاهاشمزائی «رئیس سنی» اعلام شد؛ کاندیداهای ریاست معرفی و بعد از رأیگیری، علی اردشیر لاریجانی بار دیگر در رأس هرم بهارستان جلوس و از منتخب مردم تهران عبور کرد. انتخاب لاریجانی در رسانههای اصلاحطلب با بازتاب و واکنش گستردهای روبهرو شد.
غلامحسین کرباسچی «دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی» که تشکل متبوعش در ایام انتخابات به سامانه همگرایی اصلاحطلبان پیوسته بود با کنایههای سنگین از «عارف اصلاحات» نام برد و گفت: «باید در این رقابت کسی به عنوان کاندیدای ریاست مجلس مطرح میشد که یا با شخصیت کاریزماتیک خود بتواند نیروهای مختلف را به دور خود جمع کند یا از عوامل و عناوین کم هزینهتری برای رأی آوری استفاده کند. کاری که شاید بتوان گفت از مسعود پزشکیان و حتی علی مطهری به خوبی برمیآمد؛ مطرح شدن نام محمدرضا عارف برای رياست مجلس، اشتباه بود.»
وی حتی از نحوه انتخاب نام فراکسیون امید نیز انتقاد کرد و گفت: «باید نام آن فراکسیون حامیان دولت تعیین میشد در این صورت نتیجه دیگری در انتخاب رئیس رقم میخورد.»
همان روز حسین مرعشی «برادر همسر هاشمی رفسنجانی و سخنگوی حزب کارگزاران»، به مواضع کرباسچی پاسخ داد و ضمن تشکر از کاندیداتوری محمدرضا عارف، گفت: «باید به آقای لاریجانی تبریک و به آقای عارف خسته نباشید، بگویم. به هر حال رقابت میان این دو نفر طبیعی بود و باید این اتفاق میافتاد.»
سخنگوی حزب کارگزاران با بیان اینکه عارف خود را متعهد به رأیدهندگانی میدانست که رأی وی را در نقطه باشکوهی قرار داده بودند، یادآورد شد: «او باید تلاش میکرد با همفکران خود بر روند اداره مجلس تأثیر بگذارد.»
مرعشی براین باور است: «باید تلاش کنیم برنامهای که به مجلس تعهد کردیم، تحقق پیدا کند. تمرکز ما برای ایجاد رونق اقتصادی در کشور خواهد بود و باید دولت را کمک کنیم تا رونق اقتصادی را هرچه سریعتر محقق کند.»
آیا عارف نامزد واحد اصلاحطلبان برای انتخاب رئیس مجلس دهم نبود؟ برای دستیابی به پاسخ فقط کافی است مواضع فعالان سیاسی اصلاحطلب مرور شود. اعضای شورای هماهنگی جبهه اصلاحات، شورای مشورتی رئیس دولت اصلاحات و شورای عالی سیاستگذاری همه آنها بر نقشآفرینی و تحرک منتخب اول مردم تهران در قالب کاندیدای ریاست مجلس اجماع کرده بودند اما طرح مواضع دوگانه توسط دبیرکل و سخنگوی کارگزاران نشان دهنده اختلاف فکری در یک نهاد حزبی است. دبیرکل ضمن عبور از محمدرضا عارف، او را گزینه نامطلوب اصلاحطلبان خواند و در مقابل سخنگو از فعالیتهای «عارف» در رقابت رئیس بهارستان تشکر کرد. البته مواضع کرباسچی بیپاسخ نماند و شخص محمدرضا عارف نسبت به این سخنان اعتراض کرد. او با اشاره به شعار اصلاحطلبان در ایام انتخابات، خاطرنشان کرد: «شعار ما در زمان تبلیغات «امید، آرامش و رونق اقتصادی» بود بنابراین باید به آن پایبند باشیم چراکه مردم براساس همین شعار به ما رأی دادند، به همین جهت مبنا تعامل حداکثری در مجلس دهم است.»
وی با اشاره به اینکه باید در مقطع کنونی به مطالبات مردم توجه شود در خصوص انتظار از مطالب مطرح شده در فضای سیاسی، رسانهای، میگوید: «انتظار داریم در صحبتها و انتقادها اخلاق رعایت شود.»
رأی به رئیس قوه مقننه ترکیب و وزن سیاسی مجلس دهم را نشان داد، ترکیبی که تحلیلگران سیاسی دورنمای آن را با وجود نقدهای ارائه شده همچون انتقاد صریح دبیرکل حزب کارگزاران مناسب توصیف نمیکنند.
صادق زیباکلام «استاد دانشگاه و فعال سیاسی اصلاحطلب» با بیان اینکه وزن اصلاحطلبان در مجلس همان ۱۰۳ رأی عارف است، میگوید: «نباید تصور در دست گرفتن اکثریت هیئت رئیسه برای اصلاحطلبان ایجاد میشد.»
محمدرضا بادامچی «نماینده مردم تهران و عضو شورای مرکزی حزب کار» هم ضمن انتقاد از فراکسیون امید، گفت: «لاریجانی رأی خوبی برای ریاست مجلس آورد ضمن اینکه افرادی که در فراکسیون امید بودند، همگی به نامزد این فراکسیون رأی دادند. در مجلس مستقلینی حضور داشتند که لیست امید نتوانست آنها را جذب کند اما تعدادی که از ابتدا با فراکسیون بودند به آقای عارف رأی دادند.»
جلسات فراکسیون امید هنوز به صورت رسمی در بهارستان تشکیل نشده است اما پازل اصلاحطلبان در بیرون و داخل مجلس را تکميل کرد. اختلاف مواضع دو چهره اصلی و شناخته شده حزب کارگزاران، تأيید ضعف فراکسیون در جذب نمایندگان مستقل و مشخص شدن تعداد اعضای فراکسیون امید پیش روی نمایندگان اصلاحطلب مجلس قرار دارد، آیا اختلاف نظر در حزب کارگزاران به فراکسیون امید نیز سرایت پیدا خواهد کرد؟
نظر شما